şiir semasının yegâne yıldızı; güzeller sultanı

Divan şiirinin merkezinde sevgili vardır. Bu sevgili, sanatsal bir kimliğe büründürülmüş böylece sosyal hayata dair bütün yüklerinden, eksikliklerinden ve kusurlarından arındırılarak idealize edilmiştir. Divan edebiyatına mensup şairler de özelliklerini geleneğin belirlediği bu sevgiliyi, yine geleneğin belirlediği mecaz ve teşbihler dünyası içerisinde, ortak bir kelime kadrosuyla tasvir etmişlerdir. Sevgili etrafında oluşturulan bu imaj dünyasına ait hususların gelenekselleşme sürecini konuyla ilgili farklı türlerde yazılmış eserlerden takip etmek mümkündür. Bu çalışmada Kâbilî’nin Sultân-ı Hûbâna Münâsib Eşˋâr adlı şiir mecmuası merkeze alınarak sevgilinin güzellik unsurları üzerine yazılmış eserler ele alınacaktır

Divan edebiyatı ,

Şiir mecmuası ,

Sevgilinin güzellik unsurları. ,

Beloved stands at the centre of divan poetry. This beloved is defined by an artistic identity and so is idealized by being purified from all charges, deficiencies and faults, in short, everything related to social life. And the poets of divan literature have described this beloved, whose characteristics have been determined by tradition, with metaphors and comparisons. It is possible to follow this process of making of tradition on the peculiarities of the imaginary world around the beloved from the works written in different kinds. In this study, the works written on peculiarities of beloved, by taking Kâbilî’s poetry periodical titled Sultân-ı Hûbâna Münâsib Eşˋâr to the centre, will be evaluated.

Divan literature, ,

Poetry periodical (mecmua), ,

Elements of beloved’s beauty ,